Projekt proponuje redefinicję „efektu Bilbao”. Poszerza limity rozumienia architektonicznej ikony, kierując uwagę na lokalność i podkreślając znaczenie strefy publicznej wokół budynku. Obiekt architektoniczny usytuowany zostaje niemal dosłownie „wenątrz” atrakcyjnego i wielofunkcyjnego publicznego parku. To wyspa kształtuje projekt - budynek wyrasta z zastanego krajobrazu. Struktura przekryta została zaprojektowanym ukształtowaniem terenu. Tym samym subtelnie wpisuje się w tektonikę krajobrazu miasta. Budynek wraz z przestrzenią publiczną stają się skromną i szczerą ikoną architektury.

Park publiczny zaprojektowany został z podziałem na trzy strefy funkcjonalne. W strefie „głośnej”, po wschodniej stronie wyspy zlokalizowano funkcje sportowe i rekreacyjne otoczone miejskim lasem. Część środkowa dedykowana jest ogrodom społecznościowym, ogródkom działkowym i publicznej plaży. W najbliższym otoczeniu budynku Science Centre znajduje się strefa „cicha” z zewnętrznymi przestrzeniami ekspozycyjnymi.