Prawie 25 lat temu, kiedy kamieniołom został zamknięty, a wyrobisko zaczęły wypełniać wody gruntowe, Zakrzówek - silnie antropogeniczny i postindustrialny krajobraz - stał się ostoją dla budującego się ekosystemu. Zaczął zarastać. Brak zainteresowania inwestycyjnego przez ostatnie dwudziestolecie ukształtował unikatowe bogactwo przyrodnicze terenu. Obecność licznych gatunków roślin zielnych implikowała pojawianie się następnych, wraz z większą ilością gadów, płazów, ptaków, owadów i ssaków. Na korzyść ekosystemu przyrodniczego działał czas.

W 2014 roku, kiedy pojawiły się plany sprzedaży terenu pod zabudowę mieszkaniową skutkującą przekształceniami i prawdopodobną utratą „dzikiego” charakteru Zakrzówka, silny sprzeciw padł ze strony mieszkańców, miejskich aktywistów oraz środowiska artystyczno-kulturalnego Krakowa. Zakrzówek „zbudował” wokół siebie potencjał społeczny grupy, która gotowa była walczyć w jego imieniu. W wyniku ruchu społecznego zmieniono zapisy dokumentów planistycznych (MPZP Zakrzówek), które obecnie gwarantują zachowanie „naturalnego” charakteru miejsca, jego status quo jako przestrzeni publicznej, a także kładą duży nacisk na minimalizację negatywnego oddziaływania na środowisko przyrodnicze wszelkich inwestycji tam prowadzonych. 

Zakrzówek znajduje się w strategicznym momencie formułowania jego przyszłego kształtu jako ważnej przestrzeni publicznej Krakowa i wartościowej ekologicznie struktury zielonej w szerszym kontekście urbanistycznym i przyrodniczym. Projekt zakłada stworzenie strategii przyrodniczej, krajobrazowej, społecznej i architektonicznej terenu, w której nadrzędnym parametrem jest czas. Projekt jest pomyślany jako  długofalowy proces przekształceń, dzięki którym ekosystem przyrodniczy może adaptować się do zachodzących w terenie zmian, a jednocześnie - przez mądre interwencje krajobrazowe - nadbudowywać i rozwijać. Wraz z ekosystemem krajobrazowym ma rozwijać się ekosystem społeczny - kolejne strefy Zakrzówka są przystosowywane do bezpiecznego użytkowania przez różne grupy mieszkańców i odwiedzających, powstają strefy sąsiedzkie przy planowanej zabudowie mieszkaniowej, rozwija się lokalna społeczność wokół Centrum Edukacji Ekologicznej. To kompleksowe myślenie o mieście jako wielowątkowym organizmie, a tym samym wielopłaszczyznowe projektowanie w czasie odwołuje się do koncepcji process urbanism.

Od kilkunastu lat tereny Zakrzówka powiększają obszar ubogich zbiorowisk ruderalnych i synantropijnych. Pomniejszają się natomiast cenne przyrodniczo i zróżnicowane gatunkowo zbiorowiska łąk i muraw kserotermicznych (jest to związane z niekontrolowanym wydeptywaniem cennych zbiorowisk, naturalną sukcesją obszarów zieleni niskiej). Zaplanowano adaptację istniejących zbiorowisk i wprowadzenie nowych płatów roślinności według następujących strategii: uzupełnienia w istniejących płatach cennych siedliskowo, a także wprowadzenie zieleni w miejscach ugorów, odłogów, zarośli i zbiorowisk ruderalnych (stanowiących obecnie 45% łącznej powierzchni biologicznie czynnej) bazując na roślinności lokalnej i rodzimej; bogaty dobór gatunkowy projektowanej zieleni wspierający rozwój bioróżnorodności na terenie całego parku; zatrzymanie procesu sukcesji muraw kserotermicznych dzięki wypasowi; wprowadzenie zielnych dachów z nasadzeniami gatunków muraw i łąk; nasadzenia drzew z gatunków rodzimych; ochronę najcenniejszych stref występowania gatunków chronionych i szczególnie cennych poprzez wprowadzenie ścieżek wyniesionych ponad poziom terenu, co uniemożliwi wydeptywanie roślin; zwiększenie powierzchni siedlisk szuwarów właściwych (wokół projektowanych oczek wodnych) w celu zwiększenia obszarów bytowania i rozrodu cennych owadów, gadów i płazów.

Nowe płaty nasadzeń i uzupełnienia istniejących rozpoczną wieloletni proces kształtowania znacznie silniejszej kondycji ekosystemu Zakrzówka. Zmiana ubogich i mniej wartościowych ugorów, zarośli i odłogów w bogate i różnicowane gatunkowo zbiorowiska łąk, szuwarów i muraw zwiększy bioróżnorodność parku i pozytywnie wpłynie na występujące tu gatunki fauny. Wzmocniony ekosystem „udźwignie” zaplanowane w czasie działania inwestycyjne i docelowo zwiększoną liczbę użytkowników obszaru.

Szczególnie istotne dla zachowania równowagi krajobrazowej są rozwiązania proekologiczne projektu: odzyskiwanie wody deszczowej (ponowne wykorzystywanie szarej wody) i zrównoważona retencja (dachy zielone, powierzchnie przepuszczalne, naturalna retencja); interwencje architektoniczne jako pasywne budynki o wysokiej efektywności energetycznej; prowadzenie kompostowników (przy Centrum Edukacji Ekologicznej i w ogrodzie społecznościowym) oraz segregacja odpadów (kosze na śmieci z segregacją); wprowadzenie oświetlenia fotowoltaicznego; stosowanie materiałów ekologicznych, pochodzenia naturalnego oraz lokalnie wyrabianych bądź pozyskiwanych; wprowadzenie nawierzchni przepuszczalnych; wyniesienie budynków oraz części ścieżek ponad poziom terenu, aby zminimalizować negatywny wpływ użytkowników na podłoże oraz umożliwić zwierzętom swobodne przemieszczanie się; przekształcenie mało wartościowych ugorów, odłogów i innych zbiorowisk ruderalnych w bardziej wartościowe zbiorowiska łąk i muraw kserotermicznych; wprowadzenie zieleni rodzimej i zróżnicowanej gatunkowo, co zwiększy bioróżnorodność parku; stworzenie dodatkowych oczek wodnych jako miejsc bytowania i rozrodu zwierząt; tworzenie lokalnych miejsc produkcji żywności - ogród społecznościowy, sad, pasieka.

Projekt przewiduje wprowadzenie kompleksowej identyfikacji wizualnej oraz małej architektury dla całego terenu Zakrzówka. Mała architektura została zaprojektowana przy zastosowaniu dwóch podstawowych materiałów: stalowa konstrukcja (profil okrągły) malowana proszkowo na kolor jasno szary lub biały oraz drewniane wykończenie (kolor naturalny, impregnowane). Forma mebli miejskich łączy w sobie prostotę z próbą subtelnego wpisania się w otoczenie. System identyfikacji wizualnej ściśle wiąże się z estetyką wykończeniową stosowaną w projekcie. W wybranych miejscach parku (zwłaszcza w strefie edukacyjnej przy Centrum Edukacji Ekologicznej oraz w północnej części terenu) umieszczono tabliczki z opisem charakterystycznej szaty roślinnej. Tabliczki informacyjne umiejscowione są przy gruncie lub jako dopełnienie małej architektury (zakończenie barierki, wbudowane w siedzisko), wykonane w płycie stalowej malowanej na biało lub jasno-szaro.